Somos alumnas de 2º da ESO do CPI Laureano Prieto.
María Blanco Oliveira
Anabel Hermida Costa
Claudia Pereira Neves
miércoles, 17 de abril de 2013
Introdución
Fixemos un estudo dos micromamíferos da zona de
Riocereixa (concello de Pedrafita do Cebreiro, Lugo), estudando as egagrópilas
da curuxa. Eliximos a curuxa porque é a ave cuxas egagrópilas poden conter restos de máis especies e mellor conservados.
As
curuxas son aves rapaces nocturnas que poden devorar tres ou catro roedores ou
musgaños nunha noite, inxerindo gran cantidade de ósos e pelos. Estes materiais
quedan comprimidos na moella da ave, e logo bótaas fóra pola boca en forma de
pelotas redondas ou cilíndricas denominadas egagrópilas. Frecuentemente produce
dúas ao día.
As
egagrópilas de curuxa recén eliminadas son fáciles de identificar porque están
revestidas dunha costra lisa negra. Estas son redondas; cun diámetro de 2,5 cm ou máis, e lonxitude
de ata 5 cm .
Imos
coñecer agora os micromamíferos dos arredores de Riocereixa pola presenza dos
seus cranios nas egagrópilas.
Obxectivos
· Identificar
a presenza das especies micromamíferos en Riocereixa.
· Determinar
a abundancia relativa das especies atopadas de micromamíferos.
· Saber se
existen diferenzas na alimentación das curuxas que viven na rocha cálcarea das
que viven na cova cuarcítica.
Método
Primeiro
a nosa profesora de Ciencias Naturais colleu as mostras en dúas covas de
Riocereixa (concello de Pedrafita do Cebreiro, Lugo): unha de orixe calcárea e
outra cuarcítica. A separación entre elas é de 1 km aproximadamente.
No laboratorio do noso centro, o CPI Laureano Prieto (A
Gudiña) buscamos nesas egagrópilas os cranios
dos animais que comeron as curuxas deses dous lugares.
Recurrimos
a unha lupa para ver os dentes dos cranios xa limpos, e identificar a especie á
que corresponden. Para sabelo utilizamos unha clave dicotómica de
micromamíferos recollida no anexo.
Nun
principio, o traballo de identificación dos cranios fixémolo no laboratorio do
colexio, pero xa cando dominamos a técnica, fixémolo na casa.
Os datos
obtidos foron analizados co programa informático Microsoft Excell 2007.
Resultados e discusión
Ao rematar de identificar todos os cranios , calculamos o
número de roedores e musgaños de cada tipo e as súas porcentaxes respecto ó
total.
O
primeiro resultado a destacar é que na cova cálcarea atopáronse 6 especies
distintas mentres que na cova cuarcítica 4. As especies presentes nas dúas
covas resúmense na seguinte táboa.
Calcárea
|
Cuarcita
|
|
Rato de campo
|
Presente
|
Presente
|
Corta común
|
Presente
|
Presente
|
Corta dos prados
|
Presente
|
Presente
|
Musgaño común
|
Presente
|
Ausente
|
Musgaño de Cabrera
|
Presente
|
Presente
|
Musgaño colicadrada
|
Presente
|
Ausente
|
|
Polo
tanto existe maior biodiversidade de micromamíferos na cova calcárea que na de
rocha de cuarcita. Cremos que esta diferenza se deba a riqueza de flora
característica das zonas calcáreas que leve a que exista máis recursos para os
micromamíferos e por tanto máis biodiversidade.
Por
outra banda, comparando as especies máis abundantes nos dous casos (ver gráficas
1 e 2), destacan o rato de campo (Apodemus
sylvaticus) e a corta común (Microtus
duodecimcostatus). Porén, na cova calcárea abunda o rato de campo por riba
da corta común, sendo o contrario na cova de cuarcita.
Na
última gráfica amósanse as porcentaxes totais destas especies (sumando os
individuos atopados en ámbalas dúas covas). Non hai existe moitas diferenzas na
abundancia do rato de campo (39%) fronte á corta común (36 %).
 |
| Abundancia de individuos das distintas especies de micromamíferos en porcentaxe, na cova calcárea |
 |
| Abundancia de individuos das distintas especies de micromamíferos en porcentaxe, na cova de cuarcita. |
 |
| Abundancia de individuos das distintas especies de micromamíferos en porcentaxe. |
Conclusións
·Detectáronse
un total de 6 especies de roedores e de musgaños, repartidos do seguinte xeito:
1 especie de rato, 2 especies de cortas e de musgaños 3.
· As especies
máis abundantes son o rato de campo (Apodemus
sylvaticus) e a corta común (Microtus
duodecimcostatus).
· Existen
diferenzas entre os dous tipos de hábitats no que viven estas dúas curuxas, xa
que na cova calcárea existen dúas especies de musgaño (musgaño común e
colicadrada) que non se atopan na cova cuarcítica.
Agradecementos
A Fundación Barrié polo seu apoio ao proxecto
“Intercambiando Ciencia e Cultura e compartindo horas de lecer”.
Bibliografía
- Chinery, M. (1979),
Guía práctica ilustrada para los amantes
de la Naturaleza. Ed. Blume. Barcelona.
- Guitián Rivera, J.;
Munilla Rumbao, I.; González Pousa, M.; Arias Paz, M. (2004), Guía de las aves de O Caurel. Lynx
Edicions. Belaterra.
- Purroy, F.J.;
varela, J.M. (2003), Guía de los
mamíferos de España. Lynx Edicions. Belaterra.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)